قدمی به سمت خدا بردار ! آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را ، و دریایى غرق نمی کند "موسى" را ؛ کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد ، تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش ؛ دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند ، سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد ! مکر زلیخا زندانیش می کند ، اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند... از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی؟! که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند ، و خدا نخواهد ؛ نمی توانند ... او که یگانه تکیه گاه من و توست ! پس ؛ به "تدبیرش" اعتماد کن ، به "حکمتش" دل بسپار ، به او "توکل" کن ؛ و به سمت او "قدمی بردار" ، تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی...